سفر به اندازه مقصد مهم است. من به عنوان یک کوچ کاملاً با این کار موافق هستم.

در حالی که شروع جلسات کوچینگ ممکن است اضطراب را برانگیزد و پایان دادن به یک جلسه با سطح بالا رضایت شما را به همراه دارد، به ویژه مهم است که در طول مسیر به عنوان مربی، خودآزمایی های دوره ای را انجام دهید.

من قبلاً “5 سوالی که می توانید قبل از جلسات کوچینگ از خود بپرسید” و “5 سوالی که می توانید بعد از کوچینگ در مورد آنها فکر کنید” را به اشتراک گذاشتم تا کل فرآیند کوچینگ را به تصویر بکشم. با این حال، پرورش بازتاب سریع در طول جلسات مربیگری شما نیز مهم است، زیرا تضمین می‌کند که در طول فرآیند در وضعیت و فضای مناسب قرار دارید.

منظور من از سوالات مختصر بله یا خیر است که برای کمک به شما در انجام تنظیمات کوچک در طول مسیر طراحی شده اند، بدون اینکه اجازه دهید حواس شما پرت شود.

هدف این است که آگاهی کسب کنید و کمی به خودتان فشار بیاورید، نه اینکه شما را از مسیر دور نگه دارید. در نظر گرفته شده است که این یک فرآیند سریع است، معمولاً کمتر از یک دقیقه، با هدف تأیید فضای فعلی شما به طوری که شما می‌دانید که چگونه در صورت نیاز حرکت کنید یا فقط در مسیر خود بمانید.

در اینجا پنج سوالی است که باید در طول یک جلسه کوچینگ از خود بپرسید.

1) آیا من هنوز 100٪ حاضر هستم؟

وقتی مراجعه‌کنندگان جزئیات زیادی را به اشتراک می‌گذارند، گاهی اوقات روایت‌های سنگینی را به اشتراک می‌گذارند و افکارتان سرگردان می‌شوند یا شک و شبهه‌هایی در ذهنتان ایجاد می‌شود. مکث کنید، نفس بکشید و ارزیابی کنید که آیا کاملاً درگیر هستید یا خیر. اگر نه، از خود بپرسید: “چه چیزی می تواند به من کمک کند اکنون 100٪ حاضر باشم؟” سپس به آن عمل کنید. بی صدا.

2) آیا از مکالمه، تحریک شده ام؟

گاهی اوقات، تجربیات مشترک با مراجعه کننده یا مسائل حل نشده شخصی ممکن است احساسات غیرمنتظره ای را ایجاد کند. اگر این اتفاق افتاد، بی‌صدا آن احساس را بپذیرید و آن را برای کاوش در آینده یادداشت کنید و در طی خودکاوشی پس از جلسه کوچینگ به آن بپردازید و از خود بپرسید: “چه چیزی در مکالمه ما باعث واکنش من شده است؟” از آنجا شروع کنید.

3) آیا به فرضیات خود اجازه می دهم سوالاتم را هدایت کنند؟

ما چیزهایی می بینیم که برخی از مراجعان به دلیل نقاط کورشان نمی توانند ببینند. با این حال، همیشه باید به یاد داشته باشیم که مراجعه کننده ما متخصصان زندگی خود هستند. بگذارید رهبری را به دست بگیرند. اگر در این زمان متوجه شدید سؤالاتی را برای اثبات درستی شنیده های خود ایجاد کنید و فضای مراجعه کننده خود را برای بهبود و محدود کردن روند کاوش فکری کوتاه کنید. مثل این سوال که از خود بپرسید: “چه فرضیاتی را باید رها کنم؟” به جای آن یک سوال عینی و بی طرفانه را مکث کرده و بازسازی کنید.

4) آیا با دقت گوش می دهم؟

نیت مهم است. اگر به طور کامل روی رابطه مربیگری سرمایه گذاری نکنید، یک ساعت در مقابل مراجعه کننده نشستن دشوار است. از خود بپرسید که آیا از صمیم قلب گوش می دهید و حرف های ناگفته را می شنوید؟ من همیشه گهگاه، به خصوص در طول جلسات چالش برانگیز، از خودم می پرسم: “چه چیزی می تواند به من کمک کند بیشتر گوش کنم و احساس کنم؟

برای این امر باید گوش شنوا خود را تقویت کنید، برای این امر باید توانایی این را پیدا کنید که به طور کامل در طول جلسه ندای درون خود را کنترل کنید تا با گوش جان حرف‌های مراجعه کننده خود را بشنوید.

5) آیا من تعصبات خود را مطرح می کنم؟

همه ما مجموعه‌های مختلفی از تجربیات را داریم، و گاهی اوقات، هرچند ناخودآگاه، اجازه می‌دهیم در حین مربیگری روی ما تأثیر بگذارند. علیرغم تصورات از پیش تعیین شده ما، می توان آنها را به عنوان مربی کنار گذاشت. هرگز اجازه ندهید دردها یا تجربیات خودتان ساختار جلسه کوچینگ شما را تحت الشعاع قرار دهد. از خود بپرسید: “من از کجا آمده ام؟ آیا سؤالات من روشنگر و آزاد کننده است؟ این سوالات می توانند شما را در این مسیر راهنمایی کنند.

به یاد داشته باشید، ما به عنوان کوچ، مسئول رفاه خود هستیم، زیرا در این راه به دیگران کمک می کنیم. بازتاب سریع می تواند به ما کمک کند تا در یک راستا بمانیم و بهترین های خود را به هر مراجعه کننده ای ارائه دهیم. همه چیز در مورد این است که از این سوالات جزئی حداکثر استفاده را ببرید تا بتوانید در هنگام شروع جلسات کوچینگ خود از حداکثر مزایا بهره مند شوید و بهترین همراه خود شوید.

مرجع: فدراسیون جهانی کوچینگ ICF

آدرس مقاله مرجع: https://coachingfederation.org/blog/5-quick-reflections

نویسنده: حمید عزیزی